Volgens Wikipedia is de metaverse "een collectieve virtuele ruimte die wordt gecreëerd door de convergentie van virtueel geaugmenteerde fysieke realiteit en fysiek persistente virtuele ruimte - met inbegrip van de som van alle virtuele werelden, geaugmenteerde realiteit en het internet". De metaverse is dus een iteratie van het huidige internet, die wordt uitgebreid tot het driedimensionale vlak.
Voor het grootste deel, lijkt dit nog ver weg. De technologie is nu echter ver gevorderd. Nu reeds bestaan er dataglazen waarmee virtuele objecten in de reële wereld kunnen worden geïntegreerd. Daarnaast zijn er al samenwerkingsfuncties ontwikkeld waarmee gebruikers in real time kunnen samenwerken aan virtuele objecten (bijvoorbeeld door gebruik te maken van Azure Spatial Anchors). De gegevens worden via het internet verstuurd. De huidige uitbreiding van de 5G-netwerken zal dus de transmissiesnelheid van relevante informatie verhogen, waardoor ook de kwaliteit van de 3D-modellen, animaties en simulaties die kunnen worden weergegeven, aanzienlijk kan worden verbeterd.
De kunstenaar Kaiichi Matsuda publiceerde in 2016 de film Hyper-Reality. Het toont op enigszins overdreven wijze de stortvloed van informatie die op het gezichtsveld kan worden gesuperponeerd en welke interacties mogelijk zouden kunnen zijn. De film laat duidelijk zien hoe het gebied van marketing volledig is geïntegreerd in de metaverse. Bedrijven als Aldi Süd gebruiken nu al AR-technologie om reclamefolders te verrijken met extra informatie.
Tot dusver lag de hinderpaal voor het wijdverbreide gebruik van AR-technologie aan de hardwarekant. Databrillen, zoals de Hololense 2 van de fabrikant Microsoft, worden reeds in een industriële context gebruikt. Ze zijn echter nog steeds erg duur en niet erg esthetisch. Grote IT-bedrijven zoals Apple, Facebook en Google werken echter volop aan betaalbare databrillen die geschikt zijn voor massaal gebruik.