Grondstoffen worden uit hun natuurlijke vindplaatsen gehaald en omgezet in infrastructuren, gebouwen en goederen voor dagelijks gebruik. In deze vorm blijven ze vaak lange tijd liggen en vormen ze een antropogene opslagplaats van materialen die een meerlagige metabolische relatie met zijn omgeving heeft. Zij zijn dus vergelijkbaar met natuurlijke grondstofvoorraden.
Hun belang als potentiële bron van secundaire grondstoffen wordt steeds meer erkend. In dit verband hangen de terugwinbare en bruikbare hoeveelheden met name af van de beschikbare recyclingtechnologieën en de economische efficiëntie van recycling van hoge kwaliteit in vergelijking met de winning en verwerking van primaire grondstoffen. Vooral voor het hergebruik van minerale fracties, die het leeuwendeel van deze voorraden uitmaken, zijn de regionale omstandigheden (b.v. voorraden primaire grondstoffen, verwijderingscapaciteit) en de structurele ontwikkelingen (b.v. de vraag naar bouwmaterialen) van de afzonderlijke regio's bepalende factoren. Momenteel worden in het kader van diverse initiatieven en onderzoeksprojecten passende benaderingen ontwikkeld voor een efficiënt gebruik van deze mogelijkheden.