Systemen op basis van merkers maken het mogelijk producten of materialen te bewerken, onafhankelijk van hun fysische eigenschappen. Daartoe worden fluorescerende, anorganische merkstoffen gebruikt op producten of bijvoorbeeld in polymeermaterialen, die niet zichtbaar of herkenbaar zijn zonder een aan de merkstoffen aangepaste identificatietechniek. In tegenstelling tot de conventionele spectroscopie (NIR of kleurherkenning), die alleen gebruik maakt van de materiaaleigenschappen, kan met deze aanpak het product/materiaal onafhankelijk van het materiaal worden geïdentificeerd en vervolgens gericht worden verwerkt (b.v. sorteren op basis van tracer). Toepassingsgebieden voor deze technologieën zijn bij voorbeeld de identificatie en sortering van plastic verpakkingen, de veilige authentificatie van produkten (traceerbaarheid, produkt- en licentiebescherming) of de kwaliteitsborging van materialen.
Moderne eurobankbiljetten hebben ook fluorescerende markers om het moeilijker te maken de waardepapieren te vervalsen.