"Haus Marck laat me diep ademhalen".

Mevrouw von Diepenbroick-Grüter, u bent opgegroeid in Dortmund en kende Haus Marck als het ouderlijk huis van uw vader. Hoe kwam het dat u hier zelf bent gaan wonen?

Toen ik 17 was, vroeg mijn peetvader mij: "Kun je je voorstellen het huis over te nemen?" Hij had geen kinderen en dacht na over wie van zijn neven en nichten hij dat toevertrouwde en wie het kasteel leuk zou vinden. In mijn jeugdige onbezonnenheid zei ik ja, maar had geen idee wat me te wachten stond. Een paar jaar later nodigde hij me uit om kennis te maken met het dagelijks leven op het kasteel. Mijn grootmoeder woonde er toen nog en hij hielp haar te verzorgen. Ze was lichamelijk beperkt en had passende ondersteuning nodig. Mijn oom ging toen voor zes weken naar China, en ik moest Haus Marck op de een of andere manier beheren. Ik aarzelde tot de verhuizing.

Wat hield je tegen?

Het ging ook om het opgeven van vrijheden en het vinden van een partner die het leven op het platteland aankon. We zijn tenslotte opgegroeid in steden. Mijn man en ik hebben een verschillende achtergrond: hij is arts, ik ben cultuurwetenschapper. Ik praat graag over de lusten en de lasten. Ondertussen heb ik mij er erg mee geïdentificeerd.

Je zegt zelfs: "Ik ben Haus Marck."

Ja, het is mijn doel in het leven geworden. Het kostte me tijd om eraan te wennen. Het was even wennen om het kasteel te bewonen. We kwamen uit een gewoon huishouden in Dortmund en hadden nu een enorm landgoed van bijna 100 hectare te beheren. Tien jaar lang heb ik volledig achter Haus Marck gestaan.

Wanneer wist u dat deze plek bijzonder was?

Vanaf het allereerste begin. Mijn broers en zussen en ik bezochten het kasteel heel vaak, mochten al onze vrienden van school meenemen en brachten hier onze vakanties door. Ik herinner me dat ik toen al erg van de sfeer hield in de verschillende seizoenen. Vooral als we met Kerstmis zingend naar Tecklenburg reden in de auto vol cadeautjes, dompelden we ons langzaam onder in een andere wereld.

Wat zijn de belangrijkste voordelen voor u vandaag de dag?

Aan de buitenkant is er sinds 1750 niets wezenlijks veranderd aan het kasteel. Deze constantheid brengt iets conservatiefs en klassieks met zich mee. Tegelijkertijd kom ik snel weer op krachten na veel onderweg te zijn geweest. Haus Marck laat me diep ademhalen: als ik een keer bij de open haard zit of door het bos loop, verspreidt de rust zich.

U heeft het balkon van het huis gekozen als uw favoriete plek.

Het was ook de favoriete plek van mijn grootmoeder. Als zij daar zat, bijvoorbeeld voor de dagelijkse koffiemaaltijd vanaf 16.00 uur, kwam er regelmatig iemand onaangekondigd langs voor een praatje: huurders die iets wilden toelichten of vrienden die op doorreis waren in Tecklenburg. Open huis - daar hield mijn oma van. Vanaf het balkon zie je hoe het weer komt en gaat, kijk je uit over het water en het bos. Het roept bij mij vroege jeugdherinneringen op: 's avonds, als de vogels nog een laatste keer tjilpten, zei ik: "Luister hoe ze 'welterusten' tegen elkaar zeggen."

De geschiedenis van het huis omspant zeven eeuwen. Welke mijlpalen heeft de geschiedenis opgeleverd?

De belangrijkste gebeurtenis is de voorbereidende onderhandelingen voor de Vrede van Westfalen, die hier plaatsvonden. Vijf jaar voordat de vrede werd gesloten, dus in 1643, kwamen de gezanten bijeen voor de eerste verkennende gesprekken. In 1831 werd in het kasteel Friedrich von Bodelschwingh geboren, die de Bethel-stichtingen in Bielefeld maakte tot wat ze zijn. Tussen de familie von Bodelschwingh en ons bestaat overigens nog steeds een hechte vriendschap. Zelfs buiten deze twee historische hoogtepunten valt op dat er op Haus Marck altijd vredige dingen zijn gebeurd. Het landgoed is al meer dan 700 jaar in de familie. Ze hadden hier veel geluk en bleven zelfs in tijden van oorlog gespaard.

Het landgoed werd vaak nagelaten aan vrouwelijke nakomelingen. Zijn er verhalen over vrouwelijke personages in Haus Marck?

Er is bijvoorbeeld het verhaal van de mooie Georgine, die getrouwd was met de districtsbestuurder Louis von Diepenbroick-Grüter. Na de Franse invasie aan het begin van de 19e eeuw lag het land in puin en was de familie verarmd, dus moesten ze het huis verkopen. Het werd toen gekocht door Carl Kabrun, een vriend van Louis en een rijke koopman uit Danzig, die ongelukkig verliefd was op Georgine. Uiteindelijk beroofde hij zich uit verdriet van het leven en bepaalde in zijn testament dat Huize Marck weer aan de familie zou toebehoren. Georgine stierf jong en enkele jaren na hem. Vandaag de dag hangen hun portretten naast elkaar in onze Ridderzaal.

Wat is uw belangrijkste taak bij het beheer van het kasteel?

We zitten in een fase waarin we alles moderniseren. Mijn voorouders hebben een aantal dingen doorgevoerd, bijvoorbeeld met betrekking tot de elektrificatie. Wij proberen nu hernieuwbare energiebronnen te gebruiken, voor zover dat verenigbaar is met het behoud van de historische monumenten. Natuurlijk willen we de hoge verwarmingskosten verminderen. En de daken moeten waterdicht zijn. Onze zorg is een goede levensbasis te creëren voor de volgende generatie.

De exploitatie van land- en bosbouw stond lange tijd voorop bij Haus Marck. Tegenwoordig richten ze zich onder andere op bruiloften en evenementen.

Toen we Haus Marck overnamen, werd het duidelijk dat we voor het behoud ervan een nieuwe bestemming moesten vinden. De lopende kosten zijn immens, de inkomsten uit land- en bosbouw brachten op een gegeven moment niet meer genoeg op. We besloten het huis veel meer open te stellen. De laatste jaren zijn bruiloften onze belangrijkste bron van inkomsten geworden.

Hoeveel paren trouwen er in Haus Marck?

We ontvangen nu 100 bruiloften per jaar. We werken sinds 1998 samen met de burgerlijke stand van Tecklenburg. Daarnaast besluiten steeds meer paren om gratis te trouwen. Er zijn drie zalen beschikbaar voor huwelijken: de historische Landratszimmer, de Rittersaal en de Remise.

Wat zeggen bruidsparen over Haus Marck?

Zij waarderen de onvergetelijke ambiance. Met ons aanbod kunnen we aan alle wensen en smaken voldoen. De maatschappij verandert: de meeste paren trouwen tegenwoordig niet meer in de kerk, maar willen een feestelijke ceremonie. Veel mensen zijn op zoek naar een mooie, bijzondere plek - en die hebben wij, voor evenementen tot 100 personen. Een exclusief bedrijfsevenement of seminars en trainingen voor boomexperts die hier met de natuur werken, passen ook perfect. We hebben onlangs een schuur tegenover het kasteel verbouwd tot vakantiehuis, wat erg populair is. Feesten met dans en muziek werken niet, daarvoor zijn onze zalen te klein.

Haus Marck was de opnamelocatie voor "Die Spökenkiekerin und das Fräulein", een historische serie uit het Münsterland.

Als filmset was het kasteel een première. Laatst werd hier, ook voor het eerst, een heavy metal videoclip opgenomen. Tussendoor waren we bang dat het gips van het plafond zou vallen. Ik vind het spannend om heel verschillende dingen te combineren, zolang ze maar in het huis passen. Mijn droom zou een Münster "crime scene" zijn die zich hier afspeelt. Haus Marck is zeker geschikt voor een thriller.

Bij welke gelegenheden is Haus Marck geopend voor het publiek?

Van april tot december nodigen wij u uit voor de "Wasserschlosskonzerte" in de Ridderzaal en in de Remise zijn er voorstellingen van het "Krokodiltheater". Ik vind het erg leuk dat de cultuur naar ons huis komt. Op deze manier zetten we een populaire traditie voort: de eerste concerten werden al in de jaren zeventig gehouden. De belangstelling voor rondleidingen over de geschiedenis van het huis is merkbaar afgenomen. Ik herinner me hoe mijn grootvader in het weekend gasten rondleidde door het kasteel. Vandaag is het de moeite waard om vooral rondleidingen aan te bieden op de "Dag van de Kastelen en Paleizen" en op de "Open Monumentendag".

U heeft Haus Marck ontworpen volgens uw eigen ideeën. Hoe definieert u uw persoonlijke touch?

Mijn credo is: leef het mooie. Ik run Haus Marck met passie en wil dat het onze gasten aan niets ontbreekt. Soms zijn het de kleine dingen zoals verse bloemen of bijpassende hoezen die het verschil maken. Het is de moeite waard gebleken om aandacht te besteden aan waardevolle dingen.

U bent ook trainer voor zakelijke etiquette, communicatie en gedragsprofielen. Heeft Haus Marck invloed op uw bedrijf "Stilgenau", dat hier gevestigd is?

Een vriend en ik hebben samen het bedrijf opgericht en hebben tot nu toe veel van onze evenementen zoals lezingen en etiquette seminars in Haus Marck gehouden. Het is ongelooflijk
authentiek om juist hier over stijl te praten. Deze onderwerpen zijn mij niet vreemd omdat ik zo ben opgevoed. Nu probeer ik ze op een ontspannen, moderne manier over te brengen. Dat is ook een positief effect van de beslissing om het huis te openen en een nieuwe weg in te slaan.

Het kasteel is uw thuis. Lukt het u om privé te zijn ondanks het grote aantal publieke afspraken?

Op dit moment werkt de scheiding heel goed. Onze ervaring heeft geleerd dat we bezoekers moeten begeleiden. Er waren momenten dat mensen zomaar binnenkwamen en ineens in de keuken stonden of buiten in de bloembedden rondkeken en het tuinmeubilair gebruikten. Ik ergerde me omdat ze te dichtbij kwamen en geen respect hadden voor onze spullen. Bewegwijzering en een ketting voor onze deur zijn nu duidelijke signalen. Tijdens de pandemie hebben we helaas ons terrein volledig moeten afsluiten omdat hele menigtes op pad waren en zich heel brutaal gedroegen.

Hoe is het probleem ontstaan?

Fietsers gebruikten het gebied als sluiproute van de weg naar het bos en reden ons voorbij. Anderen lieten hun hond aanlijnen tijdens het wandelen, feestten luidkeels of gingen op het gras zitten voor een picknick zonder er rekening mee te houden dat we daar een voedselweide voor koeien hadden aangelegd. Honderden lieten hun afval achter. Ik hou erg van toeristen en ben blij met iedereen die het huis wil leren kennen. Maar 95 procent van de mensen was in die moeilijke maanden helemaal niet geïnteresseerd in het historische gebouw. Sommigen zeiden niet eens gedag als je ze tegenkwam.

Hoe is het vandaag de dag?

Sinds we beperkte toegang hebben, ervaren we weer waardering voor het gebouw. Misschien moet er meer gezegd worden over wat het betekent om zo'n huis te financieren. Een paar jaar geleden maakten we een rondreis langs kastelen en paleizen in Zuid-Engeland, waar de organisatie National Trust duizenden monumentale panden beheert. In totaal zetten meer dan 60.000 vrijwilligers zich in om gasten te ontvangen en te vertellen over de geschiedenis van de afzonderlijke huizen. Mensen betalen graag de niet bepaald goedkope toegangsprijs omdat ze het leuk vinden zoiets te kunnen bezoeken. Ik was blij met deze waardering.

Heeft u er sinds uw tijd in Haus Marck ooit aan gedacht om terug te verhuizen naar een stad?

Nee, ik heb nooit spijt gehad van mijn beslissing om naar Haus Marck te verhuizen. Soms was ik een beetje verdrietig over de cultuur. Spontaan naar het theater, de bioscoop of naar een vriend bij de buren voor een kopje koffie - dat is makkelijker in de stad. Münster en Osnabrück zijn niet ver weg. We brengen vaak een weekend door in een grote stad. Ik wil er zeker uit, maar ik wil altijd weer naar huis.

Het interview werd afgenomen door Christoph Schwartländer.