"Ik heb nieuwe vrienden gemaakt tijdens deze vier dagen"

Hubertus Gärtner uit Albersloh nam vorig jaar als nieuwkomer deel aan de Rennfietsen Tour. In dit interview legt de 69-jarige uit hoe zijn tijd tussen gelijkgestemden hem heeft gevormd - en waarom hij nu graag anderen wil inspireren voor dit goede doel.

"Ik kende niemand ter plaatse, het voelde als een avontuur"

Mijnheer Gärtner, in 2023 nam u voor het eerst deel aan de racefietstocht. Wat motiveerde u om dit te doen?

Ik rijd al vele jaren op een racefiets en wilde de sport al een tijdje combineren met een sociaal doel. Ik had alleen nog niet het juiste veld gevonden. Iemand van onze club, DJK Grün-Weiß Albersloh 1954 e.V., had meegedaan aan de Rennfietsen Tour en ik las erover in de pers. Vorig jaar heb ik me ingeschreven.

Waar dacht je aan voordat je vertrok?

Mijn vrouw bracht me 's ochtends naar het vliegveld en ik vroeg me af wat me te wachten stond. Ik had tenslotte al ervaren hoe competitief gedrag, te hard rijden en irrationaliteit onder fietsers was. Ik wist alleen dat het basisidee van de Rennfietstocht me goed lag. Ik kende niemand ter plaatse, het voelde als een avontuur.

Hoe herinner je je eerste indrukken?

Ik was helemaal ondersteboven van hoe gedisciplineerd, behulpzaam en attent de deelnemers vanaf de eerste minuut voor elkaar waren. Iedereen werd hartelijk verwelkomd en gebrieft door de oude rotten die al verschillende keren met ons hadden gereisd. Ik voelde meteen een beetje warmte en wist zeker dat ik geen spijt zou krijgen van mijn deelname.

Jullie waren samen onderweg van donderdag tot zondag. Hoe vond je het rijden?

Meedoen vereist rijtechniek en conditie. Iedereen kan vallen of een laagtepunt bereiken en moet geconcentreerd blijven op het achterwiel. Niemand in de groep rijdt vrolijk fluitend rond. Sommigen zouden zeker veel sneller kunnen zijn, anderen moeten worstelen om het vol te houden. De Rennfietsen Tour is in alle opzichten voorbeeldig georganiseerd. Ik neem bijvoorbeeld mijn petje af voor de ongeëvenaarde inzet van de gidsen.

"Wat is er mooier dan kinderen in nood helpen?"

Waar doe je bijvoorbeeld verslag van?

Ik vermeld vaak kleine dingen: of we een lekke band hadden, of we iets bijzonders of grappigs hebben gezien en hoe het weer was. Ik vertel ook waar het geld dat we hebben opgehaald naartoe gaat. Dat komt omdat vertegenwoordigers van de twee stichtingen die 100 procent van de donaties ontvangen, op de tour zijn. Er is genoeg tijd om te praten op de fiets en we krijgen meer gedetailleerde informatie over hoe de donaties worden gebruikt. Dit is des te motiverender. De spanning blijft tot de bekendmaking van het donatiebedrag. Het dankwoord dat volgt is ook een inleiding op volgend jaar.

Vinden mensen het leuk om te doneren aan de Rennfietsen Tour?

Ja, vooral omdat het geen anonieme donatie is. Er zit een persoon achter, in dit geval ik, die laat zien dat ze een goede keuze maken voor hun donatie.

Je bent ook betrokken achter de schermen van de Rennfietsen Tour, dit keer als organisator van de Rheine etappe.

Ik woon in Greven en ben geboren in Rheine, dus ik heb nog steeds een goede band met mijn geboortestad. Een goede vriend van mij is de conciërge van de beroepsopleiding in Rheine en toen het ging om het reserveren van de driedubbele sporthal voor de overnachting, was een telefoontje genoeg. In 2023, op de podiumlocatie in Greven, droegen vrouwen uit onze vriendenkring en de buurt wat salades bij voor het diner en twee maten organiseerden de zitplaatsen. Ik krijg veel steun van mijn vrouw Dani en mijn kinderen Lina en Jana. Ik waardeer alle hulp enorm en maak er graag gebruik van. Als je de organisatie over meerdere schouders verdeelt, is alles gemakkelijker.

Er doen meer dan 40 renners mee aan de Rennfietsen Tour. Wat kenmerkt de tijd die je samen doorbrengt?

Meer dan de helft van de deelnemers zijn regelmatige renners. Het interessante is dat we elkaar maar één keer per jaar zien en dan vier dagen lang de klok rond bij elkaar zijn. De saamhorigheid is heel prettig. Wat telt en wat veel mensen zich in eerste instantie niet realiseren is dat we heel eenvoudig zijn gehuisvest, er is geen comfort. Tot 60 mensen overnachten in één sporthal met een paar toiletten en doucheruimtes. Drie nachten op een luchtbed slapen kan een uitdaging zijn.

Wat is de gedachte aan het einde van elke tour?

Het is belangrijk voor ons om aandacht te vragen voor kinderen in nood, om zelf goed te doen en om anderen aan te moedigen om mee te doen. En last but not least is het een heel fijn gevoel om geld te hebben gegenereerd voor deze kinderen. Het doel van het verhaal staat altijd centraal bij de Rennfietsen Tour.